PINNAE

PINNAE

in avibus, extimae pennae sunt, sicut intimae plumae.

Appuleius, in Floridis, Color psutaeo viridis et intimis plumulis et extimis pinnidis: ad quem locum vide Salmas. Exercit. Plin. p. 1014. E cuiusmodi pinnis Musas coronam habuisse, docet Pausan. l. 9. Quippe memorant, Acheloi filius, suasu Iunonis ausas esse Musas provocare in certamen cantus. At Musas victrices victis pinnas ex alis convulsas et in speciem coronae coactas, suis capitibus imposuisse, argumentum victoriae et quodammodo in speciem tropaei. Sed et asopico Orchomenio fil, Cleodami Stadii cursori et victori, e pinnis dat coronam Pind, Ol. Od. 14.

Ε᾿ςτεφάνωςε κυδίμων ἀέθλων

Πτεροῖςι χαῖταν.

Alias pinnae avium, super alia ornamenta, galeis addi consuevêre, uti de galea Annibali missâ, a gentibus Oceani, refert Silius Italicus, l. 2. Imitatione veterum Aegypti Regum, qui modo arborem, modo redolentia unguenta, augendo decori, honori, forte et superstitioni, gestâsse leguntur. Cuius generis fere sunt illa κράνη καὶ πτερὰ βαφαῖς κοσμούμενα, galeae et pinnae coloribus tinctae, quas habuisse in manibus Achaeorum mulieres, ut earum aspectu milites ad pugnam incitarent, ait in Philopoemene Plut. Inprimis crista gladiatorum, qui Samnites dicebantur, Pinnae vocata est: quibus proin Retiarii oppositi, Pinnirapi sunt appellati, quod acutam hanc galeae summitatem rapere niterentur, Voss. Etymol. Sed et pinnae phoenicopteri, ructantibus apud Romanos ori indebantur, quo stomachum repletum sic provocarent ad vomitum hi gulones, Sueton. Claudio, c. 33. Unde Martial. l. 3. Epigr. 82. in Zoilum, v. 8.

Stat exoletus, suggeritque vuctanti

Pinnas rubentes, cuspidesque lentisci etc.

De pinnis Cursorum, dicemus infra voce Pinnae; Piscium, ubi de Piscibus carentibus squamis seu pinnis. Plura vero hanc in rem vide apud Car. Paschalium Coronar. l. 3. c. 18. l. 6. c. 20. et l. 10. c. 16.